Onlangs riep de voorzitter van de EU-Commissie, Jean-Claude Juncker, op tot het creëren van een eigen Europees leger. “Het buitenlands beleid van de EU in Brussel wordt niet serieus genomen. Een dergelijk leger zou helpen het imago op te krikken.” Aldus Juncker
Voor iedereen die de EU de afgelopen jaren nauwlettend volgt, zal deze aankondiging van Juncker nauwelijks als een verrassing komen. Het Verdrag van Lissabon, dat in Europa in december 2009 wet werd, voorziet uitdrukkelijk in de oprichting van een Brussels EU-leger waarbij lidstaten civiele en militaire vermogens ter beschikking stellen aan deze constructie.
Het kan wederom leiden tot de invoering van de dienstplicht en bij Britse en Franse deelname beschikt het EU-leger ook directe toegang tot kernwapens. Angela Merkel heeft zich al positief uitgesproken over dit voorstel:
“Een gezamenlijk leger is een juist antwoord op het dreigende gevaar van Rusland”
Maar er steekt meer achter: Grote multinationale ondernemingen zaten achter de oprichting van de EU vlak na de Tweede Wereldoorlog. (Zie ook boek: De nazi roots van de EU) Zij zien het afbrokkelen van de Europese eensgezindheid als een gevaar. Steeds meer Europeanen zien in de EU een gedrocht en de anti-EU partijen worden steeds groter. Tel daarbij de opkomst van de laatste verkiezingen (de laagste uit de historie) en het uiteenvallen van een groot Europa komt steeds dichterbij.
De oprichting van een EU leger zou onze democratische rechten moeten beschermen tegen de dreiging uit het Oosten en zelfs verbeteren. De redenatie van Brussel is daarmee erg doorzichtig: alle europese neuzen dienen in dezelfde richting te wijzen.
Feitelijk gebeurd nu het tegendeel. Het naoorlogse Europa was ontworpen door het IG Farben kartel. Rechtstreeks uit de nazi boekenkasten. De doelstellingen van de multinationale ondernemingen zijn uitsluitend de bescherming van hun politieke en economische invloed.
Militarisering van Europa is een levensgevaarlijke weg die we gaan bewandelen. En zal uiteindelijk leiden tot een (nucleaire) confrontatie. Het is een weg die ons wordt opgedrongen door ondernemingen met inzichten die passen bij een dictatuur en niet bij een democratie.